Að fara línuvillt og sleppa orðum er algengt umkvörtunarefni. Lestur krefst þess að við hreyfum augun frá vinstri til hægri. Hér eru 2 mögulegar skýringar á þessu leiðinlega fyrirbæri, línuhoppi.Það eru ekki bara lesblindir sem sleppa orðum. Augnhreyfingar okkar eru sérhannaðar af náttúrunnar hendi til að:
- Skima umhverfið eldsnöggt fyrir hættum.
- Fylgja eftir föstum punkti, t.d. bráð eða ógn.
Svo einfalt er það. Athugaðu að hreyfa augun skipulega, orð fyrir orð, frá vinstri til hægri, línu fyrir línu…er ekki á þessum lista. Almættið sá það líklega ekki fyrir, og ekki náttúran heldur.
Veiðimaður lítur til himins. Hann skimar loftið og jaðarsjónin skynjar hreyfingu. Hann sér fugl og einblínir á fuglinn og fylgir eftir hverri hreyfingu. Hann dregur upp bogann…
Á heimleið heyrir hann þrusk fyrir aftan sig. Eldsnöggt lítur hann við og skimar grasið. Hann sér snák og nær með snarræði að bjarga sér.
Í hvorugu tilfellinu hefði þriðja augnhreyfingin (vinstri til hægri, línu fyrir línu) orðið að gagni. Líklega þveröfugt. Hefði veiðimaðurinn litið til himins og skimað sjónsviðið línulega niður í grasið þá hefði það orðið of seint. Snákurinn hefði orðið fyrri til.
Í náttúrulegu umhverfi eru líklega engin not fyrir þá augnhreyfingu sem mæðir hvað mest á í lestri. Er nema von að það sé algengt að hoppa yfir orð og línur?
Hvað finnst þér? Sendu línu!
You must be logged in to post a comment.