Reikniblinda og talnablinda orsaka djúpstæða stærðfræðiörðugleika. En aðrir þættir, oft miklu lúmskari, geta gert það að verkum að stærðfræðin verður nemandanum á endanum ofviða. Ef ekkert er að gert. Þetta ferli tekur í heildina nokkur ár – og þegar það loks er komið upp á yfirborðið þá er vandinn orðinn svo mikill að það er orðið meiriháttar mál að grípa inn í.
Reikniblinda (talnablinda, e. dyscalculia) tengist miklum erfiðleikum í stærðfræði. Algengt er þó að vandamál tengd stærðfræði stafi einfaldlega af slökum kennsluaðferðum og varast skal að blanda því saman við reikniblindu. Einnig geta “hefðbundin” lesblindu-einkenni truflað nemandann í stærðfræði, s.s. ruglingur með tákn og erfiðleikar við að skilja lesin fyrirmæli.
Í gegnum tíðina hafa margir haft samband við mig og falast eftir stærðfræðiaðstoð eða einkakennslu. Þörfin á slíkri þjónustu er mikil, ekki síst úti á landi þar sem færri úrræði eru til staðar.
En nú verður breyting á.
Fá fög valda jafn stórum hópi jafn miklum erfiðleikum og stærðfræði. Eins mikilvæg og notadrjúg hún er (jafnvel í daglegu lífi), þá er eins og stór hluti nemenda tengi ekki við það sem fram fer í kennslustofunni. Eftirspurn eftir einkakennslu og stærðfræðiaðstoð er stöðug. Víða á landsbyggðinni er minna um úrræði en á höfuðborgarsvæðinu og því eru góð ráð dýr. Eða hvað?